Cable Car in Sanga Bhaktapur

 Two companies have showed interest to build cable car services to Kailashnath Mahadev in Chittapol VDC of Bhaktapur, targeting domestic and foreign tourists.

Both the companies plan to link Kathmandu Fun Park to one of the tallest statues of Lord Shiva on the ridge of Sanga Bhanjyang. They have applied for registration at the Department of Industry (DoI).

Kailashnath Mahadev Cable Car plans to link Kathmandu Fun Park with Kailashnath Mahadev by building a 900-meter cable car line. The company is promoted by Bharati Giri and Kamal Jain. While Giri is the owner of Kathmandu Fun Park, Jain erected the statue of Lord Shiva. He also owns an ayurvedic hospital in the premises of Kailashnath Mahadev.

The company lodged its application at the department on July 7. The total cost has been estimated at Rs 25 million. It has also received permission to inject Rs 25 million of foreign investment in the project.
Jain is an Indian citizen.

Likewise, Shiva Darshan Cable Car plans to build a 350-meter cable car line, linking Wards No. 2 and 5 of Chittapol VDC, Bhaktapur. The company is also eyeing two important tourist sites - Kathmandu Fun Park and Kailashnath Mahadev.
The company filed application for registration at the department on June 26.

Ram Sharan Chimoriya, spokesperson for DoI, said the department has asked both the companies to furnish permission documents from the Ministry of Culture, Tourism and Civil Aviation and Ministry of Forest and Soil Conservation.

Speaking to Republica, Jain said his company joined hand with Kathmandu Fun Park to make integrated effort for brining more visitors to both the sites. “We plan to complete the project within six months of getting permission,” he said, adding that they aim to serve 310,000 persons annually.

Shiva Darshan Cable Car has estimated budget of Rs 70 million for the project. Hari Adhikari, one of the promoters of the company, said they aim to attract people in the Kathmandu Valley for cable car ride and to link Kathmandu Fun Park with Kailashnath Mahadev temple premises. The company aims to serve 346,000 passengers annually.

Though 14 cable car companies have been registered with the department, only Manakamana Darshan is operating cable car service in the country. The DoI has no information about the status of other companies.

Annapurna Cable Car Company, which aims to operate cable car service to Sarangkot, got registration certification from the department on June 12. Similarly, Ichchakamana Cable Car of Chitwan got the certificate in December last year.



Source: ekantipur and Republica

Peace Stupa

A Peace Pagoda is a Buddhist stupa; a monument to inspire peace, designed to provide a focus for people of all races and creeds, and to help unite them in their search for world peace.
Most (though not all) peace pagodas built since World War II have been built under the guidance of Nichidatsu Fujii (1885–1985), a Buddhist monk from Japan and founder of the Nipponzan-Myohoji Buddhist Order.
Fujii was greatly inspired by his meeting with Mahatma Gandhi in 1931 and decided to devote his life to promoting non-violence. In 1947, he began constructing Peace Pagodas as shrines to World peace

Balanced on a narrow ridge high above Phewa Tal, the brilliant-white World Peace Pagoda in Pokhara is a massive Buddhist stupa which was constructed by Buddhist monks from
the Japanese Nipponzan Myohoji organisation. Besides being an impressive sight in itself, 

मनकामना केबलकार केहि तथ्य

नेपालको पहिलो केबल कार सेवा कम्पनी मनकामना दर्शन प्रा. लिले मनकामना केबल कारको टिकट शुल्क साउन १ गतेदेखि सय रुपियाँ बढाएको छ। अब केबल कारबाट मनकामना पुग्न नेपाली र भारतीयलाई ५ सय ७५ रुपियाँ लाग्नेछ। यो दुईतर्फी भाडा हो। जानेमात्र वा आउनेमात्र भए ३ सय ४५ रुपियाँ लाग्नेछ। बालबालिकालाई ३ सय ५०, विद्यार्थीलाई ४३० र विदेशीलाई १० डलर शुल्क तोकिएको छ। बोकाको २ सय २० रुपियाँ लाग्नेछ।

कहिले कति बढ्यो भाउ ?

बजेट अभावमा तुइन विस्थापन योजना अधुरै

ललितपुर, कार्तिक ११ -
गतवर्ष जेठको तेस्रो साता दार्चुलामा इन्जिनियर राजेन्द्र न्यौपाने तुइनबाट महाकालीमा खसे । एक महिना नबित्दै असार १५ गते गोरखाको घ्याल्चोकबाट तुइन तर्दै गर्दा खसेर पाँच बेपत्ता भए । अघिल्लो वर्ष साउन ११ गते दोलखामा आमाछोरी नदीमा खसेर बेपत्ता भए । दुई महिनाअघि गत जेठमै ललितपुरको देवीचौरमा साँघु तर्दै गर्दा एक बालिकाको वाग्मतीमा खसेर ज्यान गयो । नदीनाला र पहाडको देशमा बाटो र पुल नभएका कारण जनताले बेहोर्नुपरेका शोकका प्रतिनिधि घटना हुन् यी । सरकारले गतवर्ष देशभरका तुइन हटाएर झोलुंगे पुलले विस्थापित गर्ने घोषणा गर्‍यो । स्थानीय पूर्वाधार तथा कृषि सडक विभाग -डोलिडार) का इन्जिनियरहरूले देशभर जोखिमयुक्त ढंगले टाँगिएका तुइनको तथ्यांक एकत्रित पारे र तिनलाई विस्थापन गर्न चाहिने लागत पनि निकाले । तर घोषणाअनुसार बजेट नछुट्याउँदा 'तुइन विस्थापन' कार्यक्रम प्रभावकारी हुन सकेको छैन ।

पछिल्ला वर्ष झोलुंगे पुल निर्माण उत्साहजनक भएको डोलिडारको झोलुंगे पुल शाखाका प्रमुख इन्जिनियर माधव भट्टराई बताउँछन् । 'पछिल्ला वर्ष देशका विकट र अप्ठ्यारो ठाउँमा झोलुंगे पुल बन्नेक्रम बढेको छ,' उनले भने, 'तर एकैपटक सबैतिर निर्माण गर्न नसकिने भएकाले ठाउँठाउँमा हुने दुर्घटना रोकिएको छैन ।' गतवर्ष ३ सय २५ पुल बनेकामा यसपालि चार सयको लक्ष्य रहेको भट्टराईले बताए ।

डोलिडारका इन्जिनियरहरूका अनुसार विभिन्न दाताको सहयोगमा एकत्रित गरी संकलन गरिएको कोषबाट झोलुंगे पुलका लागि बजेट परिचालन गरिएको छ । तुइन विस्तारपनका लागि डोलिडारले तथ्यांकसहित प्रतिवेदन दिएपछि सरकारले त्यसका लागि छुट्टै बजेट भने छुट्याएको छैन । त्यसले गर्दा जोखिम र अप्ठ्यारा ठाउँमा झुन्ड्याइएका तुइनबाट जोखिमपूर्ण यात्रा गर्न स्थानीयहरू अझै बाध्य छन् ।

देशभरबाट संकलित तथ्यांकअनुसार तीन सय ६६ झोलुंगे पुलको अवस्था जीर्ण रहेको इन्जिनियर स्मिता शर्माले बताइन् । उनका अनुसार ३६ जिल्लाबाट जीर्ण तुइनको तथ्यांक आएको छ, जसमध्ये कतिपय प्रयोगका लागि उपयुक्तसमेत नभएको जिल्लास्थित प्राविधिक कार्यालयले ठहर गरेका छ । मध्यपहाडी जिल्लाहरू बागलुङमा २९, हुम्लामा २९, रुकुकमा ३२, खोटाङमा ४५, जाजरकोटमा ४ सय २३ र संखुवासभामा २० तुइन जोखिममा रहेको डोलिडारको तथ्यांक छ । राजधानीकै ललितपुरको वाग्मतीमा सात तुइन जोखिमयुक्त छन् ।

खुला र एउटा मात्रै लट्ठाको भरमा झुन्डिएर यात्रा गर्नुपर्ने भएकाले तुइन जोखिमयुक्त मानिन्छन् । दुर्घटनाका कारण विभिन्न ठाउँमा ज्यान जान थालेपछि सरकारले तुइन निर्माण र त्यसका लागि अनुदानका सबै कार्यक्रम रोकेको छ । तर कतिपयले नीजिस्तरमै लट्ठा राखेर तुइन निर्माण गरेकाले खतरामा यात्रा गर्नेको संख्या अनुमानितभन्दा बढी हुने प्रमुख इन्जिनियर भट्टराईले बताए । 'नियमित कार्यक्रमअनुसार नै जोखिमयुक्त ठाउँलाई प्राथमिकता दिएर झोलुंगे पुललाई तुइनले विस्थापित गर्ने लक्ष्य हो,' उनले भने ।

डोलिडारका प्राविधिकहरूको अनुमानअनुसार औसतमा १ सय २५ मिटर लामो पाँच सय झोलुंगे पुल निर्माण गर्ने हो भने पनि देशभरका छ सय तुइन विस्थापन गर्न करिब साढे तीन अर्बभन्दा बढी बजेट चाहिन्छ । झोलुंगे पुलको संरचनाका लागि प्रतिमिटर करिब ५० हजारका दरले खर्च लाग्ने उनीहरू बताउँछन् । अधिकांश पुल मध्य तथा सुदूरपश्चिमका विकट क्षेत्रमा निर्माण हुने डोलिडारले जनाएको छ । 'नियमित बजेटबाट सबै तुइन विस्थापन गर्न अहिलेकै अवस्थामा कम्तीमा चार वर्ष लाग्ने छ,' भट्टराईले भने ।

तुइन चढेर स्कुल

वर्षा यामको  सुरुवातसँगै पश्चिम नेपालका साथै भारतको उत्तराखण्डमा बाढी आएको कुरा तिमीहरूले सुनेका, पढेका छौ होला ।

महाकाली नदीमा आएको बाढीले दार्चुला सदरमुकाम खलंगा आसपासमा ठूलो क्षति पुर्‍यायो । त्यहाँका बालबालिकालाई खान, बस्न र विद्यालय जान समस्या भइरहेको छ । तिमीहरूले कणर्ाली अञ्चलका बारेमा पनि सुनेका छौ होला । कर्णाली हाम्रो देशको सबैभन्दा विकट अञ्चल हो । कर्णालीको मुगु जिल्लामा वर्षा मात्रै होइन, हरेक मौसममा कसरी स्कुल जाने भन्ने चिन्ता हुन्छ ।

देशको सबैभन्दा ठूलो रारा ताल पनि मुगुमै पर्छ । प्राकृतिक सुन्दरताले भरिपूर्ण रारा तालको जिल्ला भए पनि मुगुमा कर्णाली नदीले गर्दा नजिकैका गाउँहरूलाई पनि टाढाटाढा बनाइदिएको छ ।

नदीमा पुल नभएका कारण साना विद्यार्थीहरू जोखिमपूर्ण तरिकाले तुइनमा झुन्डिएर विद्यालय जाने-आउने गर्न बाध्य छन् । तुइन भनेको नदी वारिपारि पोल गाडेर टाँगिएको डोरी हो जसमा सानो काठ बाँधेर मानिसहरू झुन्डिन्छन् र डोरीमा सर्दैसर्दै नदीपारि पुग्छन् । बीचमा डोरी चुडिएमा, थकाइ लागेमा वा डराएमा खस्ने सम्भावना पनि हुन्छ ।

यस्तो डरलाग्दो तुइनमा पनि मुगुका मानिसहरू र साना विद्यार्थीहरू दिनहुँ वारपार गर्छन् । कतिपय त यही खतराका कारण विद्यालय जाँदैनन् । 'सुरुमा डर लाग्थ्यो, अहिले त डर लाग्न छोड्यो,' जिमा गाविसको सीप गाउँका धनबहादुर विष्टले भने, 'तुइनमा चढेको बेला नदीतिर हेर्दा आँखा घुम्छ तैपनि तुइन नचढे स्कुल जान पाइँदैन ।'

जिमा गाविसमा प्राथमिक विद्यालय मात्र भएकाले निम्नमाध्यमिक र माध्यमिक तहको अध्ययन गर्न नदी पार गरेर कालै गाविस पुग्नैपर्ने बाध्यता छ ।

'पाँच कक्षा पास गरेपछि तुइन तर्न थाल्नुपर्छ । दिनहुँ बिहान-बेलुका तुइन चढ्ने भएकाले सबै साथीहँ सँगसँगै जान्छौं,' ७ कक्षामा पढ्ने विष्टले भने, 'एक्लै हुँदा बढी डर लाग्छ । साथीहरूसँग हुँदा त रमाइलो लाग्छ ।'

कणर्ाली नदी अधिकांश गाविस छोएर बग्ने भएकाले सबैजसो गाउँमा यस्तै समस्या छ । पुल भएको ठाउँमा पुग्न तीन घन्टाभन्दा बढी हिँड्नुपर्ने भएकाले उनीहरू तुइनको छोटो बाटो प्रयोग गर्छन् । 'तुइनबाट जाँदा १५ मिनेटमा पुगिन्छ, पैदल हिँड्दा ३ घन्टा बढी हिँड्नुपर्छ,' १० कक्षा पढ्ने जिमाकै जेठाबहादुर बूढाले भने, 'हामीजस्ता ठूलो कक्षामा पढ्नेले गाउँका सबै साना भाइबहिनीहरूलाई तुइनमा वारपार गराउनुपर्छ । विद्यालय जाँदा र आउँदा सबै साथीहरू आए कि आएनन् भनेर राम्ररी गणना गर्नुपर्छ ।'

बाढी अाएको बेला, नदी बढेको बेला र पानी परेको बेला नदी पार गर्न कठिन हुने उनले बताए । 'नदी ठूलो भएमा तुइनको नजिकनजिक पानी आइपुग्छ, त्यतिबेला तुइनमा झुन्डिन डर लाग्छ,' उनले भने, 'झुन्डिइरहन नसकेमा नदीमा खस्ने जोखिम हुन्छ ।'

केटीहरूसमेत तुइन चढेर स्कुल जान सिपालु भइसकेका छन् । 'हामी पनि केटाहरू जत्तिकै झुन्डिन सक्छौं । ६ कक्षादेखि तुइन चढ्नैपर्ने भएकाले डर मानेर काम छैन,' ८ कक्षा पढ्ने कमला विष्टले भनिन्, 'डराएपछि पढाइ छोड्नुपर्छ । त्यसैले पढ्नकै लागि भए पनि तुइन चढ्ने आँट गर्नुपर्छ ।'
-स्रोत: कान्तिपुर - दुर्गालाल केसी

Ropeway Nepal

Nepali Cable car

Kushma Balewa Mechanized Bridge

Mechanized Bridge_Grid Nepal.mpg

Mechanized Bridge (Nepali Cable Car) at Kotre, Nepal

Cable Car News Kantipur Coverage 3

Aerial ropeways in Nepal

Ropes of Hope- connecting to the villages

Ropeway Nepal

Nepali Cable car